ŁYCZKOWSCY na Wilenszczyznie

Na zatwierdzenie przedstawicieli rodu "słuckiego" - go odgałęzienie. Stanisław syn Jerzego z synami Maciejem i Józefem. Jednak w dokumentach wskazały herb Dołęga. Mieszkali w powiacie oszmiańskim. Postanowieniem Wileńskiego DDZ dn. 29.07.1811 uznane za szlachtą. W dalszym ciągu rodzina udowodnić pochodzenie szlacheckie nie zmogła i w r. 1844 zostali włączeni do stanu "jednodworców".

Wg Sprawy Łyczkowskich Mińskiego DDZ (Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi) i materiałów archiwalnych Litewskiego Państwowego Archiwum Historycznego

ŁYCZKOWSCY h. Pomian z Łyczkowiec v. Liczkowiec,

w trembowelskim, zwano ich często Liczkowskiemi. Stanisław z Liczkowiec, ziemianin trembowelski, przyłożył swą pieczęć z herbem Pomian do aktu ziemian i panów trembowelskich 1427 roku. (Not. Zamoysk. 717)

Piotr Łyczkowski za zgodą żony swej, Małgorzaty Jabłoniewskiej, córki Mikołaja, sprzedał swoją połowę Łyczkowiec 1470 r. Janowi ze Skorczyc za 250 grzyw., a za te pieniądze wziął w zastaw Janczyn i Kałusz od Stanisława z Chodcza; następnie odkupił 1475 r. tę połowę od Skorczyckich i oddał ją 1482 r. synowi swemu Stanisławowi, który znów zastawił ją Janowi Sieciechowi z Hrodnicy 1485 r. Sieciechowie nabyli z czasem Łyczkowce na własność i z nich się pisali. (AGZ. XII i XIX)

Na części tej wsi dziedziczył 1427 r. Żegota, z innego rodu pochodzący. (Not. Zamoysk. 707)

Adam Boniecki i Artur Reiski. Herbarz Polski.

ŁYCZKOWSCY powiatu czausowskiego (Čavusy) guberni mohylewskiej (Mahiloŭ)

Postanowieniem Mohylewskiego DDZ dn. 15.06.1803 uznane za szlachtą z przyłączeniem do I części Księgi Rodów Szlacheckich (KRS) (h. Sulima). Dane o zatwierdzeniu wywoda Rządzącym Senatem nie ujawniono.

Wg materiałów Mohylewskiego DDZ. Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi

ŁYCZKOWSCY z powiatów ihumeńskiego (Ihumien) i borysowskiego (Barysaŭ)

razem dowodzili rodowitość. Mieli wywód w Mińskim (Miensk) DDZ dn. 27.08.1802 z przyłączeniem do I części KRS. Na mocy Ukazu Rządzącego Senatu #1522 dn. 10.07.1816 nie był zatwierdzony. Pochodząc od Ignacego Gabryela (ihumeńscy) i Franciszka (borysowscy), łowczyca orszańskiego (Vorša).

W końce XVIII - początku XIX w.w. ihumeńscy żyli na ziemiach małoletnego Księcia Dominika Radziwiłła w okolicach Jaczonek (Jačonka) i Dobru Kojdanowskim (Kojdanava) w powiacie mińskim. "Kojdanowscy" byli wyłączeni z poddaństwa Księcia Radziwiłła w roku 1812. Postanowieniem Mińskiego DDZ dn. 22.02.1833 jeszcze kilku przedstawicielej rodziny ihumeńskiej były dołączeni do genealogii. Dane o zatwierdzeniu w dworzaństwie rosyjskim nie ujawniono.

Borysowscy byli wyłączeni z poddaństwa Księcia Michała Radziwiłła dn. 27.08.1808. A Rezolucyjami Borysowskiego Ziemskiego Sądu Powiatowego dn. 17.07.1818 i Mińskiego Sądu Głównego dn. 18.06.1819 otrzymali wolność i zostali włączeni do "jednodworców" i "wolnych chlebopaszców". Kilka odgałęzień tego rodu, prawdopodobnie z przyczyny spalenia się metryk, nie skorzystało z wolności i pozostało pod panowaniem Radziwiłła. W końcu XVIII - początku XIX w.w. żyli na ziemiach Księcia Michała Radziwiłła w okolicach miasteczka Jeśmony.

Do r. 1740 przedstawiciele ihumeńsko-borysowskiego rodu posiadali majątek Dźwiniacze / Źwiniacze (Dźviniačy / Źviniačy) w województwie mińskim (że przedstawiciele własnie tego rodu - budzą wątpliwości).

Sprawa Łyczkowskich Mińskiego DDZ. Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi

ŁYCZKOWSKI Leon (Leŭ) syn Klementego (Klamenci)

W roku 1879 ukończył z wyróżnieniem (srebrny medal) Wileński Instytut Nauczycielski. Na początku XX wieku był wykładowcą fizyki i matematyki w Nieświeżskim (Niaśviž) Seminarium Nauczycielskim. Opiekun klasowy klasyka literatury białoruskiej Jakuba Kołasa w tymże seminarium. Statskij sowietnik (Radca Stanu). Deputowany Słuckiej Dumy powiatowej (r. 1907).

"Двадцатипятилѣтіе Виленскаго учительскаго института. 1875-1900. Краткая историческая записка." Вильна, 1900.

Календари-справочники Минской губернии (za roki różne).

Zdjęcie, r.1902: Zb. LMK KP-7689/KF-1156, Literacko-pamiątkowy museum J.Kołasa, Mińsk, Białoruś.

ŁYCZKOWSCY z powiatu słuckiego (Słucak)

mieli wywód w Mińskim DDZ dn. 31.01.1818. Z Ukazu Rządzącego Senatu #9158 dn. 27.10.1860 byli zatwierdzony z przyłączeniem do VI części KRS. Czynili jego osobno od ihumieńsko-borysowskich. Wedlug danych archiwum Sledstwowej Kommisji Radziwiłłowej Massy ten ród ŁYCZKOWSKICH był znany w Hrabstwie Lubczańskim (Lubča) z r.1680 i, przynajmniej do r.1805, używał herbu Ryś (obraz Herbu zagubiony). Ale czynili wywód pod herbem Sulima. Widocznie byli to różne rody.

"Słuccy" - to nazwa umowna. Dlatego że przedstawiciele tego rodu żyli w końcu XVIII - początku XIX w.w. w okolicach miasteczka Lubcza powiatu nowogródzkiego (Navahradak).

Michał Łyczkowski według patentu króla Stanisława Augusta dn. 10.07.1792 otrzymał stopień "porucznika nowogrodzkiego Kawalerii Narodowej Koronnego wojska przy chorągwi" (że przedstawiciel własnie tego rodu - budzą wątpliwości).

Przedstawiciele tego rodu w połowie XVII w. posiadali majątek Zurmoże (Zurmože) i Wielkowszczyzna (Vielkaŭščyna), a do r. 1790 - majątek Wierzbniki (Vierbniki) (że przedstawiciele własnie tego rodu - budzą wątpliwości). Wszystkie w województwie mińskim [dokładne ich położenie jest nieznane, prawdopodobnie w okolicach miasteczka Samochwałowiczy (Samachvałavičy)].

Sprawa Łyczkowskich Mińskiego DDZ. Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi

Łuckiewicz (Łuckievič) Zofia córka Emeryka z d. ŁYCZKOWSKA

Matka bratow Iwana i Antoniego Łuckiewiczów, czynnych działaczów białoruskiego "Odradzenia". Na początku XX wieku rodzina mieszkała w Mińsku w domu własnym po ul. Chrzyszczeńska, 27.

Jej brat Wacław ^*) posiadał (r. 1911) folwark Rekuciewszczyzna (Rakucioŭščyna) w powiecie wilejskim (Vialejka) guberni wileńskiej leżący. Dzisiaj - filia Literackiego museum Maksima Bohdanowicza (Bahdanovič).

^*) Wacław Zachary Łyczkowski (1851-1925). Wg W. Łastowskiego, trzymał do chrztu A. Łuckiewicza.

В. Ластоўскі "Mае ўспаміны аб М. Багдановічу".

ŁYCZKOWSCY na Wołyniu

Wincenty, Maciej Kazimierz z synami: Alfredem Stanisławem Wawrzyńcem i Aleksandrem Bolesławem Edwardem, i Jan z synami: Emerykiem Michałem, Michałem Ludomirem i Juljanem Janem, synowie Michała, wnukowie Jerzego, prawnukowie Michała, 1835 r.; Ludomir, syn Macieja Kazimierza, 1851 r.; i Marjan Bronisław, syn Aleksandra, 1886 r, dowiedli szlachectwa w gubernji wołyńskiej. (Spis.)

Adam Boniecki i Artur Reiski. Herbarz Polski.

Mieli wywód w Wołyńskim DDZ w r.1828. Odgałęzienie "słuckiego" rodu. Zatwierdzony na mocy Ukazu Rządzącego Senatu #5199 dn. 30.04.1835 z przyłączeniem do VI części KRS. Mieszkali w powiacie rówieńskim.

Sprawa Łyczkowskich Mińskiego DDZ. Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi

ŁYCZKOWSKI h. Sulima

Maciej, Jan i Wincenty, synowie Michała, i inni, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiey 1835 r.

Seweryn H. Uruski. Rodzina. Herbarz szlachty polskiej.

ŁYCZKOWSCY z woj. witebskiego (Viciebsk)

mieli wywód dn. 09.08.1799 pod herbem Ślepowron w Białoruskim DDZ. Zatwierdzony na mocy Ukazu Czasowej Komisji (Wremennogo Prisutstwija) Heroldii Senatu #3514 dn. 30.09.1842 z przyłączeniem do VI części KRS.

W dodatku różne gałęzi rodu miały dekrety wywodowe w Orszańskim (Vorša) Prowincjonalnym Sądzie Ziemskim dn. 09.11.1773, w Rohaczewskim (Rahačoŭ) Prowincjonalnym Sądzie Ziemskim w r.1775 [widocznie to oni żyli w r.1864 w zaścianku Jency / Jancy w okolice miasteczka Woronowszczyzna (Voranaŭščyna) powiatu rohaczewskiego] i dn. 21.01.1777 w Mohylewskim (Mahiloŭ) Sądzie Głównym. Wszyscy wywode - pod herbem Sulima.

Na podstawie archiwaliów Narodowego Archiwum Historycznego Republiki Białoruś.

ŁYCZKOWSCY z powiatu sienneńskiego (Sianno)

Odgałęzienie witebskiego rodu. Mieszkali w majętku Lachi w wołości Moszkańskiej (Maškany) leżący. Wywód w Mohylewie w r. 1835.

Przedstawiciele tego rodu dzierżawili (arędowali) majętek Serwecz (Servieč) w r. 1667 i posiadali folwark Zakrewszczyzna (Zakreŭščyna) w r. 1713 w powiacie oszmiańskim (Ašmiana) województwa wileńskiego (Vilnia).

Wg materiałów Witebskiego i Mohylewskiego DDZ. Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi

ŁYCZKOWSCY h. Trzaska z Łyczków,

w ziemi ciechanowskiej. Paweł, syn Sulisława z Łyczków, archidjakon włocławski 1476 r. i kanonik płocki 1485 roku i archidjakon pułtuski 1490 r., żyjący jeszcze 1499 r., razem z Tomaszem Łyczkowskim, współdziedzicem Pogąstów i innemi, uzyskał 1478 r. od ks. Jana Mazowieckiego potwierdzenie przywileju danego 1404 r. przez ks. Ziemowita całemu rodowi Lubiewów czyli Trzasków. (W. Semkowicz Mazow. Przyw.)

Jakób Łyczkowski z Naborowa, brat księdza Pawła, starosta zakroczymski 1478 - 1480 r., cześnik zakroczymski 1494 r., ożeniony z Katarzyną Kinicką 1480 r., nabył 1479 r. część Dłutowa od Pawła, Adama i Sassina Dłutowskich, spisał testament 20-go Lutego 1494 r., który wdowa Katarzyna wniosła do akt konsystorza płockiego 1509 r. W testamencie tym Jakób mianuje egzekutorem brata swego rodzonego, starszego, ks. archidjakona Pawła, pomnaża fundację swą ałtarji w Kamienicy, czyni różne nowe pobożne zapisy, potwierdza oprawę żony, córkom na posagi przeznacza 305 dukatów na Januszewie u Jana Lasockiego, sędziego, 20 floren. u Irzyka z Krempic (Krępice-?) i 30 floren., synom Pawłowi najstarszemu i Janowi zapisuje Mochty i część ruchomości ze sprzętu wojennego i koni, żonie na utrzymanie siebie i synów młodszych, Mikołaja, studenta, i innych, i na kształcenie ich zostawia Dłutowo, Naborowo, Naborówiec i część Zdunowa z wszystkiemi inwentarzami i ruchomościami. Nie zapomniał też o służbie i przyjaciołach.

Stanisław Trzaska i Wojciech Kościesza z Łyczków skazani na danie dwóch kręgów wosku kościołowi płockiemu 1478 r. Stanisław Kościesza i Piotr z Łyczków świadczyli 1508 r. w sprawie Szczawińskich w konsystorzu płockim. Mikołaj, kanonik płocki 1490 - 1505 r. (Pom. Dz. W. Śr. XVIII 125, 180, 266 i 294; M. 9 f. 122)

Katarzyna, wdowa po Janie Zygmuncie Staniszewskim, sędzi warszawskim 1791 roku. (Deb. Czers. 2 f.113)

Adam Boniecki i Artur Reiski. Herbarz Polski.

ŁYCZKOWSKI h. Trzaska

Piszą się z Łyczków, w pow. ciechanowskim. Jakób żonaty z Katarzyną Kinicką 1480 r. Walenty, syn Jana, 1557 r. Marcin nabył 1604 r. wieś Demeszkowce. Stanisław, syn Marka, 1606 r. Maciej żonaty z Zofią Zakrzewską, a Stanisław z Jadwigą Mogilnicką 1651 r. Po Wojciechu córka Magdalena 1666 r.

Seweryn H. Uruski. Rodzina. Herbarz szlachty polskiej.

ŁYCZKOWSCY, w witebskim

Kazimierz, łowczy orszański [Vorša], obecny na sejmiku witebskim 1722 r. (Ist. Jur. Mat. XXVII)

Placyda, w tymże czasie żona Michała Matuszewicza, cześnikowicza mińskiego (Miensk). Józefat i Szymon podpisali, z województwem witebskiem, elekcję Stanisława Leszczyńskiego 1733 r., a Kazimierz czy też Dominik był stronnikiem Augusta III-go. (Roczn. Tow. Her I; Obl. Gr. Warsz. 49 f.609)

Adam Boniecki i Artur Reiski. Herbarz Polski.

N., łowczy orszański 1710 roku, żonaty z Anną Jakucewiczówną, miał syna Stanisława. Józefat i Szymon podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. witebskiem. (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. Vol. Leg.)

Seweryn H. Uruski. Rodzina. Herbarz szlachty polskiej.

ŁYCZKOWSKI Michał syn Wincentego

Naczelnik Mińskiego urzędu pocztowo-telegraficznego, Statskij Sowietnik (Radca Stanu), odznaczony orderem Świętego Włodzimierza stopnia IV, co było podstawą dla otrzymania wraz z synem Fiodorem (Theodorem) rosyjskiego dworzaństwa w Mińskim DDZ po części III KRS. Zatwierdzony na mocy Ukazu Rządzącego Senatu #6803 dn. 25.11.1892. Nie wykluczone, że są to przedstawiciele jednej z "niezatwierdzonej" gałęzi rodu Sulima.

Sprawa Łyczkowskich Mińskiego DDZ. Narodowe Archiwum Historyczne Białorusi